رنـــــــــج نامـه

انتخابات ریاست جمهوری هم با همه شیرینی ها و تلخی های خود تمام شد.

شیرینی حضور حماسی مردم از یک طرف؛ و تلخی از دست دادن اصلح از طرفی دیگر. 

اما چند جمله ای برای آقایان:

به رئیس جمهور منتخب:

امیدوارم روزهای خوبی را با شما تجربه کنیم.

برای محمد باقر قالیباف:

این همه منم منم کردن ها، افتخار به کار اجرایی داشتن ها و ... به کجا رسید؟ نظرسازی های دروغین رسانه های وابسته به شما که هر روز آماری مبنی بر اول بودن شما انتشار می دادند، چه شد؟ این همه اسراف، خرج ها و هزینه های سنگین، شما را پیروز کرد ؟ تخریب های مکرر رسانه های وابسته به شما نسبت به یکی از نامزدها و طرفدارانشان، چه نفعی برایتان رساند ؟ این بی اخلاقی ها رسمش نبود.

حرف زیاد است؛ بگذریم ....

برای علی اکبر ولایتی:

همیشه در ذهنمان جایگاهی والا برایتان تصویر می کردیم.

اما به صراحت می گویم که : خود غلط بود آنچه می پنداشتیم ...

از منم منم کردن هایتان، از حرف های ناصادقانه خود، از خود خواهی هایتان، از این که به عهد خود وفا نکردید و به پیمانی که خود در آن ائتلاف بستید، عمل نکردید. از اینکه بی شک شما هم ریزه خوار نان هاشمی رفسنجانی هستی و ...

شما که می دانستید رایی ندارید، به کدامین دلیل اصرار بر ماندن کردید؟ نامه آقای هاشـــمی؟

در آخرین جلسه ای که برای اتحاد کردن اصولـگرایان تشکیل شد، به کدامین دلیل حضور نیافتید؟

به جای آنکه اشتباهایتان را گردن بگیرید، می گویید: خدا رو شکر که بار مسئولیت، از روی شانه هایم برداشته شد. بی شک شما یکی از مقصرین این باخت هستید. 

متأسفم!

برای حداد عادل:

خدا رو شکر که رفتی و اسطوره شدی.

از همه تلاش هایی که تا آخرین لحظه برای متحد کردن این آقایان انجام دادی و خودت را وقف دفاع از نظام کردی تشکر میکنم.

برای محسن رضایی:

غصه ای نسیت سردار.

منتظر حضور گرم شما در انتخابات آتی هستیم!

هیچ گاه قدرت کاریزمای شما را در تاثیری که روی باکری ها و همت ها گذاشتید و آنها را به اینجا رساندید نمیتوانیم نادیده بگیریم.

تقاضای جدی می کنم که به ما هم نظری کنید، بلکه ما هم حول حالنا بشویم.

بگذریم ...

برای سید محمد غرضی:

از صمیم قلب خوشحال شدم  وقتی دیدیم این همه رای آوردید.

برای سعید جلیلی:

بی شک اصلح بودی و دیگران به هر بهانه ای پشتت را خالی کردند. به هر نحوی که شد تو را تخریب نموده و تهمت های نا روا به تو بستند، اما تو با رفتار خود، اخلاق مداری را به آنها ثابت کردی. نشان دادی که بدون تهمت و افترا، بدون دروغ، بدون تخریب و اسراف، بدون وعده دادن های دروغین و پوشالی و با اخلاق هم می توان برنده بود. بدون شک تو برنده این انتخابات بودی.

صد حیف؛ قدر تو را ندانستند!

تو یک الگو بودی برای همه، هیچ گاه فراموشت نخواهم کرد.